میهمانی به دهمین روز خود رسید .اینک جادارد از خود بپرسیم در کجای این ضیافت آسمانی ایستاده ایم ؟ آیا قدمی از اولین روز  میهمانی جلوتر رفته ایم ؟ یادمان باشد هدف از برپایی این  ضیافت آسمانی بدست آوردن تقوی است "لعلکم تتقون" ومعلوم است به میزان کسب تقوی ونزدیک شدن به این هدف است که تلاش ما پذیرفته است .درروایات متعددی شرط قبولی روزه را  تغییر درجهت بهتر شدن معرفی کرده اند .

اگر ده روز ار مهیمانی را بی هیچ تحولی پشت سر گذاشته ایم ،اگر هنوز  بدی های خودرا شماره نکرده وبه اصلاحش نپرداخته ایم ،اگر هنوز درپله اول ایستاده ایم بدانیم که حاصل ما از روزه دررزوها ی بلند تابستان ،حاصلی جز تشنگی وگرسنگی  نیست .

زمان به سرعت می گذرد ،چیزی نمی گذرد که عید فطر را به نظاره می نشینیم  ، فرصت را از دست ندهیم وگرنه فطر ،عید که نیست ،بلکه عزای "محرومیت" ماست .

نه رو زدیگر به شب سرنوشت ساز مان  مانده است . شب قدر که قرار است روزی های مادی ومعنوی مارا قسمت کنند . آیا آمادگی دریافت رحمت این شب را داریم ؟اگر چشم دل با زکنیم اگر حقایق عالم را خوب ،درک کنیم ازاین لحظه باید حرکتی  دیگر را آغاز کرد تا  توشه ای برای شب سرنوشتمان بدست آوریم .